เมื่อคอนเสิร์ตเพลงคันทรีกลายเป็นสนามสังหารในลาสเวกัส Scotty Pettersen จากซีแอตเทิลช่วยเหยื่อกระสุนปืนจำนวนมาก เขาสูญเสียการนับ
เมื่อกระสุนพุ่งชนผู้คนหลายร้อยคน Pettersen วัย 27 ปีจึงวิ่งหนีแฟนสาวและครอบครัวที่อยู่ใกล้เคียงไปยังรถพยาบาลอย่างปลอดภัย
หน่วยแพทย์ออกไปช่วยเหลือผู้อื่น แต่ในรถพยาบาลมีเหยื่อกระสุนปืนสี่ราย การฝึกอบรม EMT และนักผจญเพลิงของ Pettersen เริ่มขึ้นแล้ว
“ฉันคว้าผ้าก๊อซ คว้าผ้าพันแผล และเริ่มพันชายคนหนึ่ง และชายอีกคนหนึ่งถูกยิงที่ด้านหลัง และฉันก็เริ่มห่อเขา” เพตเตอร์เซนบอกกับ KIRO-TV ในซีแอตเทิล เพียงไม่กี่วันหลังจากการสังหารหมู่ที่คร่าชีวิตผู้คนไป 58 คน ผู้คนเมื่อวันที่ 1 ต.ค. 2017 ยังคงเป็นการยิงสังหารหมู่ที่อันตรายที่สุดในประวัติศาสตร์สหรัฐฯ
สารคดี 11 นาที: เอกสารใหม่ ‘ดี ไม่ดี หรือน่าเกลียด’ ย้อนดูการถ่ายทำงานดนตรีคันทรีในลาสเวกัสปี 2017
ขณะที่ Pettersen กำลังช่วยชายที่มีบาดแผลที่หลัง ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งถูกยิงที่ต้นขาก็พบว่า “มีเลือดออกทุกที่” Pettersen กล่าว “สองวินาทีต่อมา ผู้ชายคนหนึ่งมาพร้อมกับบาดแผลที่ไหล่ อีกห้าวินาทีเป็นสุภาพสตรี มาพร้อมกับบาดแผลที่คอ
“มันไม่ได้หยุด” เขากล่าว
Pettersen ปฏิบัติต่อผู้ที่ตกเป็นเหยื่อจนกระทั่งเขาถูกเลือด “หัวจรดเท้า” และรถพยาบาลไม่มีเสบียง
เขาอาจช่วยชีวิตคนหลายสิบคนหรือมากกว่านั้น
อีกสามปีต่อมา Pettersen ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เสียชีวิตด้วยการฆ่าตัวตายเมื่อวันที่ 18 มกราคม 2021 ตอนอายุ 31 ปี
ในวันครบรอบห้าปีของคืนนั้นในเวกัส พ่อแม่ของ Pettersen กำลังค้นหาคนแปลกหน้าที่ลูกชายของพวกเขาช่วยไว้
Michele Pettersen แม่ของเขากล่าวว่า “เราต้องหาความดีทั้งหมดที่ Scotty นำมาสู่โลกนี้ เพราะมันเป็นการจบชีวิตที่บอบช้ำและมืดมน และเราเหลือสิ่งนั้น” Michele Pettersen แม่ของเขากล่าวเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว “หากมีชีวิตที่เขารอดมาได้ ช่างเป็นจุดสว่างจริงๆ”
เมื่อวันที่ 6 กันยายน สก็อตต์และมิเคเล่ เพตเตอร์เซนได้กระจายขี้เถ้าของสก็อตตี้บางส่วนในเมาอิ ซึ่งเป็นสถานที่สุดท้ายที่ทั้งครอบครัวอยู่ด้วยกัน ในวันเดียวกันนั้น พวกเขาได้โพสต์ข้ออ้างไปยังกลุ่ม Facebook ที่ออกแบบมาเพื่อเชื่อมโยงฮีโร่ประจำวันของการยิงในเวกัสกับผู้คนที่พวกเขาช่วยเหลือ
‘นี่คือความเมตตา ไม่ใช่ความยุติธรรม’:เหยื่อกราดยิงลาสเวกัส แบ่งเงิน 800 ล้านดอลลาร์ ความเจ็บปวดมีค่าแค่ไหน?
“เรากำลังค้นหาผู้รอดชีวิตที่ได้รับการปฏิบัติจากลูกชายของเรา ซึ่งสั่งการรถพยาบาลเพื่อช่วยแฟนสาวของเขาและดูแลเธอให้ปลอดภัย และในช่วงเวลานั้น ได้ปฏิบัติต่อผู้ที่ตกเป็นเหยื่อกระสุนปืนจำนวนมากที่ต้องการความช่วยเหลือ” อ่านโพสต์ “ชื่อของเขาคือสก็อตตี้ เราเสียเขาไปจากการฆ่าตัวตายหลายปีหลังจากคอนเสิร์ต วันนี้เป็นวันเกิดพ่อของเขา วันที่เราวางศพของสก็อตตี้ในที่พำนักแห่งสุดท้ายของเขาบนเกาะเมาอิ หากคุณมีข้อมูลใดๆ เราจะขอบคุณตลอดไป ”
จนถึงตอนนี้ โพสต์ดังกล่าวยังไม่มีผู้ช่วยเหลือที่ Scotty ช่วยเหลือเลย พ่อแม่ของเขาหวังว่ารูปร่างที่ใหญ่ หน้าตาดี และรายละเอียดที่เป็นเอกลักษณ์อื่นๆ ของเขาอาจทำให้ความทรงจำบางอย่างสั่นคลอน
คืนนั้นสกอตต์ซึ่งสูง 6 ฟุต 1 และ 200 ปอนด์สวมเสื้อเชิ้ตแขนสั้นฮาวายติดกระดุมลายใบไม้สีเขียวและดอกไม้สีชมพู เขายังมีรอยสักที่ชัดเจน นั่นคือแขนเสื้อที่สลับซับซ้อนตั้งแต่ศอกขวาไปถึงไหล่
Pettersen กำลังดูแลผู้คนในรถพยาบาลที่จอดอยู่หน้าโรงแรม Mandalay Bay และอยู่กับแฟนสาวผมบลอนด์ของเขา
กลุ่ม Facebook ที่ Pettersens หันไปขอความช่วยเหลือได้เชื่อมโยงผู้รอดชีวิตหลายสิบคนหากไม่ใช่หลายร้อยคน
Robert Aguilar จาก Fontana, California กลายเป็นเพื่อนสนิทกับชายชาวมิชิแกนที่ช่วยชีวิตของเขาหลังจากที่เขาถูกยิงที่ซี่โครงในเวกัส ทำให้เขาเป็นอัมพาตชั่วคราวและทำให้เขาต้องเข้ารับการบำบัดทางกายภาพและพักฟื้นเป็นเวลาหลายเดือน
อากีลาร์ยังสามารถติดต่อกับผู้หญิงที่ขับรถพาเขาและแฟนสาวไปโรงพยาบาลเมื่อทุกวินาทีมีความสำคัญ
ก่อนที่เขาจะขอบคุณพวกเขา “นั่นทำให้ฉันหนักใจมาก” อากีลาร์กล่าว
“ผมอยู่ในกองทัพและไม่เคยได้รับบาดเจ็บแบบนี้มาก่อน” เขากล่าว “การไปดูคอนเสิร์ตที่คุณไม่สามารถปกป้องตัวเองหรืออยู่กับใครได้เพราะเรื่องแบบนั้นแล้วให้คนทำในสิ่งที่พวกเขาทำ … ฉันจำเป็นต้องคุยกับพวกเขา”
ผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจ เช่น เวกัส สามารถพบการเยียวยาด้วยการพูดคุยกับผู้รอดชีวิตคนอื่นๆ เทนนิล เปเรรา ผู้อำนวยการของ Vegas Strong Resiliency Centerซึ่งเชื่อมโยงผู้ที่ได้รับผลกระทบจากการยิงปืนกับบริการด้านสุขภาพจิต
“เรามีคนกลับไปอังกฤษแล้วพวกเขาจะติดต่อมาหาเรา พวกเขาก็แบบว่า ‘ฉันรู้สึกโดดเดี่ยวมาก ฉันต้องติดต่อกับใครสักคนที่จะเข้าใจเรื่องนี้’” Pereira กล่าว
น่าเสียดายที่เธอกล่าวว่าไม่ใช่ทุกคนที่ต้องการความช่วยเหลือหรือยอมรับ
“เราขอความช่วยเหลือจากเขา แต่เขาไม่ได้ทำ” สก็อตต์ เพตเตอร์เซ่น กล่าว “สก๊อตตี้เป็นชีวิตของงานปาร์ตี้ เขาเป็นคนที่ทำให้ทุกคนหันหัวเมื่อเขาเดินเข้าไปในห้อง … ดังนั้นในใจของทุกคน เขาคือสก็อตตี้ เขาก้าวต่อไป เขาสบายดี และฉันเชื่อว่าทุกคนคิดอย่างนั้น แต่ฉันทำได้ อย่านึกภาพว่าอยู่ในสถานการณ์ที่เขาอยู่และไม่ได้พยายามคุยกับใครซักคน”
สกอตต์และมิเคเล่กล่าวว่าพวกเขาไม่รู้ว่าสก็อตตี้กำลังดิ้นรนแค่ไหนและไม่เห็นสัญญาณของความคิดฆ่าตัวตาย พวกเขาสงสัยอย่างยิ่งว่าเขาถูกหลอกหลอนโดยสิ่งที่เขาประสบในเวกัส
“ใบหน้าฉันจำพวกเขาได้” สก็อตตี้บอกกับ KIRO-TV “ผู้ชายที่ถูกยิงที่ด้านหลัง ฉันรู้ดีว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไร และเมื่อฉันหลับตา นั่นคือสิ่งที่ฉันนึกถึง”
Aguilar กล่าวว่าเขายังมีความคิดฆ่าตัวตายบางอย่างหลังจากการยิงและในที่สุดก็ได้รับความช่วยเหลือในการรักษา
“มีหลายวันที่ฉันคิดว่าไม่มีเหตุผลที่ฉันควรจะอยู่ที่นี่บนโลกนี้อีกต่อไป” เขากล่าว โดยอธิบายว่าเขารู้สึกผิดของผู้รอดชีวิตในช่วงหลายเดือนและหลายปีหลังจากการยิง
Pettersens กล่าวว่าลูกชายของพวกเขามีประสบการณ์บางอย่างที่คล้ายคลึงกัน เขาไม่สามารถพาตัวเองไปดูรูปถ่ายของเหยื่อที่เสียชีวิตได้
“เขากลัวที่จะเงยหน้าขึ้นมองพวกเขาและเห็นใบหน้าของใครบางคนที่เขาให้การสนับสนุนเพราะบางทีเขาอาจไม่ได้ช่วยชีวิตพวกเขา บางทีเขาอาจไม่เพียงพอ” Michele Pettersen กล่าว